Zespół zamrożonego barku, znany również jako zarostowe zapalenie torebki stawowej, to stan, w którym staw barkowy staje się sztywny i bolesny, znacznie ograniczając jego ruchomość. Wynika z przewlekłego stanu zapalnego i zrostów w torebce stawowej.

Przyczyny:

• Urazy i przeciążenia – kontuzje barku, długotrwałe unieruchomienie.
• Choroby współistniejące – cukrzyca, choroby tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów.
• Zmiany zwyrodnieniowe – degeneracja stawu związana z wiekiem.
• Operacje w obrębie barku lub klatki piersiowej – mogą prowadzić do sztywności stawu

Objawy:

Zespół zamrożonego barku rozwija się stopniowo i charakteryzuje się trzema fazami:

• Faza zamrażania (bolesna): W tej fazie pojawia się silny ból barku, który nasila się podczas ruchu. Stopniowo dochodzi do ograniczenia ruchomości stawu.
• Faza zamrożenia (sztywna): Ból może się zmniejszyć, ale bark staje się bardzo sztywny i znacznie ograniczony w ruchomości. Wykonywanie codziennych czynności, takich jak ubieranie się czy czesanie włosów, staje się bardzo trudne.
• Faza rozmrażania (powrotu do zdrowia): W tej fazie stopniowo powraca ruchomość stawu barkowego, a ból stopniowo ustępuje.

Stopniowy, narastający ból – początkowo przy ruchu, później także w spoczynku.
Sztywność stawu – trudności w podnoszeniu ręki, zakładaniu jej za plecy.
Ograniczenie ruchomości – zarówno czynnej (samodzielnej), jak i biernej (z pomocą).

Jak wygląda fizjoterapia w leczeniu zamrożonego barku:

Laseroterapia – działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo.
SIS super indukcyjna stymulacja
Fala uderzeniowa (ESWT) – stymuluje gojenie i zmniejsza zrosty w torebce stawowej

Mobilizacje stawu barkowego – poprawa ślizgu i ruchomości w stawie.
Techniki mięśniowo-powięziowe – rozluźnianie napiętych struktur barku i szyi.
Masaż tkanek głębokich – poprawia ukrwienie i zmniejsza sztywność.

Ćwiczenia bierne i czynne – stopniowe przywracanie zakresu ruchu.
Ćwiczenia w odciążeniu – np. wspomagane ruchem drugiej ręki lub taśmami.
Ćwiczenia rozciągające – poprawiają elastyczność torebki stawowej.
Ćwiczenia wzmacniające – aktywacja mięśni stabilizujących bark (np. z taśmą Thera band)

Taping – odciążenie barku i poprawa propriocepcji.

Suche igłowanie (dry needling): Terapia punktów spustowych, mająca na celu rozluźnienie napiętych mięśni i zmniejszenie bólu.

Zalecenia:

Systematyczna fizjoterapia przyspiesza regenerację i pozwala uniknąć trwałej sztywności barku!

Rokowanie:

Choroba trwa 12–36 miesięcy, przebiega w trzech fazach: zamrażania, zamrożenia i odmrażania.
Pełne wyzdrowienie jest możliwe, ale 20–30% pacjentów może mieć trwałe ograniczenie ruchomości.
Wczesna fizjoterapia przyspiesza regenerację.
Cukrzyca i choroby tarczycy mogą wydłużyć leczenie.

Im szybciej rozpoczęta rehabilitacja, tym lepsze efekty!